فیبروم های رحمی که معمولا در دوران بارداری رشد می‌کنند، توده های غیر سرطانی رحم هستند. فیبروم رحم با نام لیومیوم (leiomyomas) یا میوم (myomas) نیز شناخته می‌شود، این بیماری خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش نمی‌دهد و تقریباً هرگز به سرطان تبدیل نمی شود.
فیبروم ها در اندازه های مختلف وجود دارند، از کوچک‌ترین آن که غیرقابل تشخیص توسط چشم انسان می‌باشد، تا توده های حجیم که می توانند اندازه طبیعی رحم را تغییر دهند و بزرگ کنند. شما می توانید یک فیبروم یا چند فیبروم داشته باشید. در موارد وخیم، فیبروم‌های متعدد می‌توانند رحم را به قدری منبسط کنند که به قفسه سینه برسد و وزن اضافه کند.
بسیاری از زنان در طول زندگی خود دارای فیبروم هستند. اما ممکن است متوجه بیماری خود نباشند زیرا اغلب هیچ علائمی ندارد. پزشک شما ممکن است به طور اتفاقی فیبروم ها را در طول معاینه لگن یا سونوگرافی قبل از تولدش کشف کند.
علائم فیبروم رحم
زنان زیادی هستند که مبتلا به این بیماری هستند، اماهیچ گونه علائمی ندارند. در این موارد، علائم تحت تأثیر محل قرار داشتن، اندازه و تعداد فیبروم ها می‌باشد.
در زنانی که مبتلا هستند و دارای علائم هستند، شایع ترین علائم و نشانه های فیبروم رحمی شامل موارد زیر می‌شود:
- خونریزی شدید در دوران پریودی
- دوره های قاعدگی بیش از یک هفته طول بکشد
- احساس فشار یا درد در لگن
- تکرر ادرار
- مشکل در تخلیه مثانه
- یبوست
- کمردرد یا پا درد
زمانی که فیبروم خون خود را از دست می دهد و شروع به مرگ می کند، به ندرت پیش می‌آید که باعث درد حاد شود.
فیبروم ها به طور کلی بر اساس محلی که قرار می‌گیرند، طبقه بندی می شوند. فیبروم های داخل دیواره در دیواره عضلانی رحم رشد می کنند. فیبروم های زیر مخاطی در داخل حفره رحم رشد می‌کنند و برآمده می شوند. فیبروم های ساب سروزال به سمت خارج رحم رشد می‌کنند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
- احساس درد در لگن که از بین نمی رود
- پریودی های سنگین، طولانی مدت به همراه درد
- لکه بینی یا خونریزی بین پریودها
- مشکل در تخلیه مثانه
- کم خونی
به پزشک مراجعه کنید اگر علائم زیر ر ا دارید:
اگر خونریزی شدید واژینال یا درد شدید در لگن خود دارید که به طور ناگهانی اتفاق می‌افتد، فورا به یک پزشک مراجعه کنید.
بیشتر بخوانید: کیست تخمدان
علل فیبروم رحم
پزشکان علت اصلی فیبروم را نمی‌دانند، اما با توجه به تحقیقات و تجربیات بالینی عوامل زیر می‌توانند د لایل این بیماری باشند:
تغییرات ژنتیکی
بسیاری از فیبروم ها نتیجه تغییراتی در ژن هایی هستند که با سلول های عضلانی معمولی رحم متفاوت هستند.
هورمون ها
استروژن و پروژسترون، دو هورمونی هستند که رشد دیواره رحم را در طول هر دوره قاعدگی برای آمادگی برای بارداری تحریک می‌کنند، به نظر می‌رسد که این دو هورمون می‌توانند باعث رشد فیبروم‌ها شوند.
فیبروم ها دارای گیرنده های استروژن و پروژسترون بیشتری نسبت به سلول های عضلانی معمولی رحم هستند. در دوران پس از یائسگی به دلیل کاهش تولید هورمون، فیبروم ها تمایل به کوچک شدن دارند.
ماتریکس خارج سلولی (ECM)
ECM ماده‌ای است که باعث می شود سلول ها به هم بچسبند. ECM در فیبروم ها افزایش یافته. ECM همچنین فاکتورهای رشد را ذخیره می کند و باعث تغییرات بیولوژیکی در خود سلول ها می شود.
سایر عوامل موثر بر روی رشد فیبروم
موادی مانند انسولین که به بدن در حفظ بافت ها کمک می کنند، نیز ممکن است بر روی رشد فیبروم تأثیر بگذارد.
با توجه به اعتقاد پزشکان، فیبروم از یک سلول بنیادی در بافت عضلانی صاف رحم (میومتر) ایجاد خواهد شد. یک سلول به طور مکرر تقسیم می شود و در نهایت یک توده سفت و متمایز از بافت مجاور خود ایجاد می‌کند.
الگوهای رشد فیبروم های رحمی متفاوت است.فیبروم ها ممکن است به آرامی یا سریع رشد کنند یا گاهی اوقات به همان اندازه‌ای که بودند، باقی می‌مانند. برخی از فیبروم ها از به طور جهشی، یک دفعه رشد می‌کنند و برخی ممکن است خود به خود کوچک شوند.
بسیاری از افرادی که در دوران بارداری فیبروم رحم داشتند، پس از بارداری فیبروم هایشان کوچک شده یا ناپدید می شود، زیرا بعد از زایمان رحم به اندازه معمول خود باز می گردد.
چه عواملی مبتلا شدن به فیبروم رحم را افزایش می‌دهد؟
به غیر از باردار شدن، عوامل دیگری نیز وجود دارد که خطر مبتلا شدن را در شما افزایش می‌دهد. عواملی که می توانند بر رشد فیبروم تأثیر بگذارند شامل موارد زیر می‌شوند:
تاثیر نژاد در فیبروم رحم
اگرچه همه زنان در سنین باروری ممکن است به فیبروم مبتلا شوند، زنان سیاه‌پوست بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. علاوه بر این، زنان سیاه‌پوست در سنین پایین‌تر نیز فیبروم دارند، و همچنین احتمالاً فیبروم‌های بیشتر یا بزرگ‌تری همراه با علائم شدیدتر خواهند داشت.
فیبروم رحم به ارث می رسد
اگر مادر یا خواهر شما فیبروم داشته باشد، احتمال مبتلا شدن شما نیز افزایش می‌یابد.
عوامل دیگر
شروع قاعدگی در سنین پایین، چاقی، کمبود ویتامین D، مصرف گوشت قرمز بیشتر و مصرف کمتر سبزیجات سبز، میوه و لبنیات، نوشیدن الکل؛ همگی خطر ابتلا به فیبروم را افزایش می دهد.
عوارض فیبروم رحم
معمولاً فیبروم ها خطرناک نیستند و هیچگونه عوارضی ندارند، اما گاهی اوقات می توانند مشکل‌ساز شوند و منجر به عوارضی مانند کم خونی شوند.
بارداری و فیبروم
فیبروم ها در باردار شدن تداخلی ندارند. با این حال، ممکن است فیبروم ها (به ویژه فیبروم های زیر مخاطی)، باعث ناباروری یا از دست دادن جنین شوند.
فیبروم ها همچنین ممکن است خطر برخی از ریسک های بارداری از جمله جدا شدن جفت، محدودیت رشد جنین و زایمان زودرس را افزایش دهند.
پیشگیری
با اینکه محققان در حال بررسی علل تومورهای فیبروئید هستند، اما شواهد علمی کمی در مورد نحوه پیشگیری از آنها در دسترس است. ممکن است نشود از فیبروم پیشگیری کرد. اما نگران نباشید تنها درصد کمی از این تومورها نیاز به درمان خواهند داشت.
با این حال داشتن زندگی سالم می‌تواند خطر ابتلا به فیبروم را کاهش دهد، برای مثال حفظ وزن و جلوگیری از چاقی و خوردن میوه و سبزیجات.
همچنین، برخی از تحقیقات نشان می دهد که استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی ممکن است با خطر ابتلا به فیبروم را کاهش دهد.
