گیاه خواری | مزایا و معایب رژیم گیاه خواری چیست؟

مزایای این رژیم در سه دسته مختلف بررسی می شود که هر کدام از آنها را به تفصیل توضیح می دهیم، این موارد شامل اخلاقیات، سلامتی، حفظ و اهمیت به محیط زیست می باشد.

اخلاقیات: از موارد مهم و حائز اهمیت برای گیاه خواران حق زندگی و جلوگیری از درد و رنج برای حیوانات می باشد. این افراد معتقدند که هر موجود زنده ای مانند انسان دارای حق زندگی بوده و ما با کشتن حیوانات به منظور تامین نیازهای غذایی و یا پوشاکی خود، این حق را از آنها مختل می کنیم. از دیگر موارد حائز اهمیت برای این افراد، ایجاد استرس روانی و فیزیکی به حیوانات می باشد که در نتیجه شیوه های کشاورزی به آنها تحمیل شده و یا در مواقع استفاده از آغل یا قفس برای حیوان ایجاد می شود. در واقع حیوان ممکن است در طول زندگی خود، از تولد تا ذبح، رها نشود.
گیاه خواران با مصرف محصولات گیاهی و جایگزینی آن با نمونه های حیوانی، از این موارد پرهیز می کنند.

سلامتی: از دیگر موارد مهم در رژیم گیاه خواری، مزیت های آن در تامین سلامتی فرد می باشد. رژیم های غذایی دارای گوشت، مخصوصا گوشت قرمز، با سرطان، بیماری های قلبی و دیابت نوع ۲ ارتباط مستقیم دارد. این رژیم غذایی منجر به کاهش عوارضی که مرتبط با آنتی بیوتیک ها و هورمون های مورد استفاده برای حیوانات است، می شود.
از دیگر موارد کمک کننده رژیم گیاه خواری، کمک کردن به کاهش وزن افراد بصورت ناخواسته بوده و همچنین خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش می دهد.
کاهش فشار خون و کاهش اوره نیز از دیگر مزایای استفاده از رژیم گیاه خواری در برابر رژیم های مبتنی بر فرآورده های گوشتی می باشد. غذاهای دارای گوشت منجر به بالا رفتن فشار خون و افزایش اوره و اسید اوریک در بدن فرد می شود.
از دیگر مزایای مهم در افراد دارای رژیم گیاه خواری، افزایش طول عمر و زندگی سالم تر در آنها می باشد و مواد غذایی گیاهی فاقد انواع چربی اشباع و کلسترول است که این مواد به واسطه استفاده از تخم مرغ و گوشت در بدن افزایش یافته و در سلامتی و کاهش طول عمر فرد موثر است.

حفظ و اهمیت به محیط زیست: یکی از مهمترین موارد در رژیم گیاه خواری، حفظ محیط زیست بوده که اثرات زیست محیطی را محدود کرده و در کاهش گازهای گلخانه ای موثر است. در واقع حیواناتی مانند گاو، گوسفند و بز دارای بیشتری میزان تولید گازهای گلخانه ای به ازای هر گرم پروتئینی که تحویل می دهند، هستند. همچنین تولید پروتئین حیوانی به ۲ تا ۳ برابر آب بیشتری نیاز داشته که البته این میزان بسته به فصل ها و نوسانات سالانه بارندگی متفاوت می باشد. در مواقعی پرورش حیوانات با تخریب جنگل ها همراه بوده و باعث شده تا برای چرای بهتر حیوانات، نواحی از جنگل سوزانده شده که منجر به تخریب گونه های مختلف حیوانی نیز می شود.